Λάθος: πότε να τους το πείτε;
Στόχος
|
Με αυτό το άρθρο αρχίζουμε να εξετάζουμε με πρακτικό τρόπο τους πιο χρήσιμους τρόπους αντιμετώπισης της ευαίσθητης στιγμής της διόρθωσης των σφαλμάτων. |
Η εξεύρεση των σωστών τρόπων και χρόνων για να ειδοποιήσετε έναν παίκτη όταν κάνει ένα λάθος είναι ζωτικής σημασίας. Κάνει τη διαφορά μεταξύ του να τον αφήσεις να βιώσει το λάθος ως ένα φυσικό βήμα προς την τεχνική δεξιότητα και την πιο αποτελεσματική τακτική επιλογή, χωρίς να πέσει κάτω ή, διαφορετικά, να νιώσει τη δυσπιστία του προπονητή και να πιστέψει ότι ίσως "δεν θα τα καταφέρω ποτέ!".
Ο χρόνος της διόρθωσης είναι μία από τις μεταβλητές που πρέπει να ληφθούν υπόψη. "Να το διορθώσω αμέσως; Περιμένω μέχρι το τέλος της άσκησης; Να του πω πρώτα τι να κάνει;" Ας αποκτήσουμε κάποια σαφήνεια και τάξη.
Πρώτα απ' όλα, όπως λέω συχνά, δεν υπάρχει κανένας απόλυτος κανόνας που να ισχύει πάντα. Αντίθετα, υπάρχουν παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και που παρέχουν χρήσιμες ενδείξεις. Αυτοί θα μας βοηθήσουν καθώς μπαίνουμε στη δική μας συγκεκριμένη πραγματικότητα και σχετιζόμαστε με τους παίκτες μας.Μια ιδέα που θα ήθελα να επαναλάβω από την αρχή είναι να αξιολογείτε πάντα ποιον έχετε μπροστά σας, επειδή δεν έχουμε κλειδιά που ανοίγουν όλες τις πόρτες και κάθε παίκτης χρειάζεται μια διαφορετική, εξατομικευμένη προσέγγιση.
Όσον αφορά τους σχετικούς παράγοντες, η ηλικία είναι μία από τις μεταβλητές που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Μπορούμε να πούμε ότι όσο νεότερος είναι ο αθλητής, τόσο νωρίτερα πρέπει να του επικοινωνήσουμε τι κάνει και πώς το κάνει. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι νεότεροι χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένη σκέψη βασισμένη στο "εδώ και τώρα" με μειωμένες ικανότητες προσοχής και νοητικής ικανότητας, οπότε πρέπει να μιλήσουν και να έρθουν αντιμέτωποι με τον εαυτό τους σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα για να μπορέσουν να καταλάβουν τι λέμε και σε τι αναφερόμαστε. Αν αφήναμε να περάσει πολύς χρόνος θα δυσκολεύονταν να ανακαλέσουν ολοκληρωμένες καταστάσεις και δεξιότητες.
Καθώς μεγαλώνουν, μπορούμε να αναβάλουμε τη διόρθωση σε μεταγενέστερο στάδιο, καθώς τα παιδιά βελτιώνουν τις γνωστικές τους δεξιότητες και γενικά θυμούνται καλύτερα τι συμβαίνει.
Είναι επίσης αλήθεια, και αυτή είναι μια έννοια που θα ήθελα να τονίσω, ότι αν διορθώνω τους παίκτες μου, είτε είναι μεγάλοι είτε μικροί, αμέσως, δεν τους δίνω την ευκαιρία να καταλάβουν και να βρουν το δικό τους δρόμο για μια πιο αποτελεσματική τεχνική-τακτική ή άλλη επιλογή. Αν είμαι πάντα εκεί για να διορθώσω το σουτ μόλις κάνουν λάθος, τους αποκλείω την ευκαιρία για πραγματική μάθηση, υπευθυνότητα, συνειδητοποίηση και ανάπτυξη κριτικής και αυτόνομης σκέψης. Τι να κάνω τότε; Η ισορροπία είναι πολύ λεπτή και συχνά εναπόκειται στην ευαισθησία του προπονητή να καταλάβει, ανάλογα με τον παίκτη, τη στιγμή, την κατάσταση, πότε πρέπει να παρέμβει.
Υπάρχουν και άλλοι σημαντικοί προβληματισμοί που μπορούν να αποσαφηνίσουν τις ιδέες μας.
- Στόχοι.Η επιλογή του χρόνου διόρθωσης εξαρτάται από τους στόχους. Εάν εργάζομαι για την παρακίνηση, την ανάληψη ευθύνης, την ανάπτυξη δημιουργικής σκέψης, την ευαισθητοποίηση, τότε αφήστε τους να το κάνουν. Αυτοί οι στόχοι στην πραγματικότητα δεν πρέπει ποτέ να λείπουν, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι υπάρχουν στιγμές της σεζόν και στιγμές που είναι απολύτως πρωταρχικές (αρχή της σεζόν, μικρότερες ηλικιακές ομάδες, παιδιά που αγωνίζονται ιδιαίτερα και πρέπει να ανακτήσουν την αυτοπεποίθησή τους ...).
- Δεοντολογία. Αν αυτό που κάνει ο παίκτης μου είναι επικίνδυνο ή ανήθικο, θα πρέπει σίγουρα να επισημανθεί αμέσως και είναι σημαντικό να γίνει κάποιος ηθικός και συναισθηματικός προβληματισμός με τον παίκτη ή ολόκληρη την ομάδα.
- Εκμάθηση. Σύμφωνα με αυτό που εκφράστηκε ήδη στο προηγούμενο άρθρο, όσο περισσότερο το παιδί φτάνει μόνο του στην αποτελεσματική λύση, τόσο περισσότερα θα μάθει και τόσο περισσότερες κινητικές, γνωστικές και βιωματικές αποσκευές θα έχει που θα του φανούν χρήσιμες σε μελλοντικές προκλήσεις. Επιπλέον, το να συνειδητοποιεί μόνο του ότι κάνει λάθος και να βρίσκει τον σωστό τρόπο έχει εξαιρετικά θετική επίδραση στην αυτοεκτίμηση και την αυτοαποτελεσματικότητα.
- Κίνδυνος αυτοματοποίησης σφάλματος. Σε γενικές γραμμές, θα έχετε συνειδητοποιήσει ότι είναι σωστό τα παιδιά να καθοδηγούνται στο μονοπάτι της ανάπτυξης και της μάθησης, θέτοντας ευρύτατα όρια μέσα στα οποία μπορούν να πειραματιστούν και να εκφραστούν κάνοντας λάθη. Ωστόσο, αν ο προπονητής παρατηρήσει ότι από μόνο του το παιδί παίρνει μονοπάτια πολύ μακριά από αυτό που δουλεύεται ή αν αυτοματοποιεί αναποτελεσματικές χειρονομίες και συμπεριφορές, τότε καλό είναι να παρέμβει, προτιμώντας πάντα την καθοδηγούμενη ανακάλυψη προς τη λύση. Θα ασχοληθούμε με αυτό στο επόμενο άρθρο. Εν τω μεταξύ, καλή δουλειά!
