Λειτουργικοί μυϊκοί τραυματισμοί: πώς να τους αναγνωρίσετε και τι να κάνετε;
|
Αυτά τα ατυχήματα είναι ηπιότερα από τα διαστρέμματα και τα τραύματα, αλλά είναι και πιο συχνά: τι πρέπει να κάνετε σε τέτοιες περιπτώσεις; |
Οι λειτουργικές κακώσεις είναι εκείνα τα μυϊκά ατυχήματα στα οποία δεν μπορείτε να δείτε μια ανατομική βλάβη των ινών, αλλά στα οποία μπορείτε μόνο να παρατηρήσετε έναν περισσότερο ή λιγότερο ισχυρό περιορισμό της ικανότητας του μυός να συστέλλεται και να παράγει κίνηση ή να ανέχεται την επιμήκυνση.
Τα ατυχήματα που συνήθως αναφέρονται ως "σύσπαση", "ευαισθησία" ή "σκλήρυνση" ανήκουν σε αυτή τη μακρο-κατηγορία.
Θεωρούνται ατυχήματα ήσσονος σημασίας και είναι συχνότερα από τις σοβαρότερες δομικές κακώσεις (διάστρεμμα και τράβηγμα μυός).
ΠΩΣ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΤΕ;
Ένα σημαντικό στοιχείο για τη διαφοροποίησή τους από τις δομικές κακώσεις είναι η αρχή τους. Ενώ μια δομική βλάβη παρουσιάζεται με οξύ τρόπο, οι λειτουργικοί πόνοι έχουν μια πιο δόλια αρχή, η οποία μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί από τον παίκτη.
Μερικές φορές ο πόνος μπορεί να παρουσιαστεί ακόμη και λίγες ώρες μετά την αθλητική δραστηριότητα: αυτό συμβαίνει κυρίως όταν υπάρχει η λεγόμενη μυϊκή σκλήρυνση με τη μεσολάβηση της κόπωσης.
Χαρακτηρίζονται επίσης από διάχυτο πόνο, που διατρέχει ακόμη και έναν μυ ή μια μυϊκή ομάδα, ενώ οι δομικές κακώσεις ανιχνεύονται με ακρίβεια.
Ένα βασικό διαγνωστικό κριτήριο για την ανίχνευσή τους είναι η αύξηση του τόνου σε σύγκριση με το αντίθετο άκρο. Ωστόσο, αυτό πρέπει να εξεταστεί από φυσιοθεραπευτή ή γιατρό, μαζί με όλα τα αναμνηστικά δεδομένα που συλλέγονται. Ο εμπλεκόμενος μυς θα μπορούσε να αποδειχθεί πιο "σκληρός" από τον αντίθετο και δεν θα μπορούσε να είναι τόσο ανεκτικός στην παθητική διάταση.
Στην εικόνα, με κόκκινο χρώμα, μπορείτε να δείτε ένα πιθανό πρότυπο πόνου για λειτουργικό τραυματισμό της γάμπας. Ο πόνος είναι εκτεταμένος, αλλά εντοπισμένος και επηρεάζει ένα καλό μέρος του μυϊκού στομάχου.
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ;
Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, είναι προς το συμφέρον του αθλητή να απευθυνθεί σε έναν επαγγελματία που μπορεί να τον αξιολογήσει διεξοδικά και να τον θεραπεύσει ανάλογα. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει φυσιοθεραπευτής ή γιατρός, συνιστάται να μην πάρετε την πρωτοβουλία και να αναστείλετε τον αθλητή από την προπόνηση, δίνοντάς του χρόνο να ξεκουραστεί και να καλέσει το κατάλληλο σχήμα. Αυτό συμβαίνει επειδή ένας λειτουργικός τραυματισμός μπορεί να θέσει τον παίκτη σε κίνδυνο να πέσει σε δομικό τραυματισμό, ο οποίος είναι ένα ατύχημα πολύ πιο σοβαρό και με απαιτεί μεγάλο χρόνο αποκατάστασης.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ
Σύμφωνα με τη δήλωση συναίνεσης του Μονάχου για την ταξινόμηση των μυϊκών κακώσεων, υπάρχει μια κατηγορία λειτουργικών κακώσεων (γνωστή ως Ib) των οποίων η υποκείμενη αιτία δεν μπορεί να βρεθεί στον ίδιο τον μυ, αλλά στις νευρικές δομές που τον νευρώνουν ή στους ιστούς που έχουν στενή σχέση με αυτούς (για παράδειγμα, στις αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων). Στην περίπτωση αυτή, μια δυσλειτουργία αυτών των αρθρικών διεπαφών καθορίζει μια νευρική δυσλειτουργία η οποία με τη σειρά της προκαλεί μη βέλτιστη λειτουργία του μυϊκού ιστού.
Μόλις εντοπιστούν αυτές οι δυσλειτουργίες, θα καταβληθούν προσπάθειες για την αντιμετώπισή τους κατά τη διάρκεια της θεραπείας, ώστε να καταστεί δυνατή η επιστροφή σε μια τέλεια λειτουργικότητα τόσο του μυϊκού ιστού όσο και του δυσλειτουργικού τμήματος.
ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Όταν υπάρχει λειτουργικός τραυματισμός, ο χρόνος που απαιτείται για την επιστροφή στον αγωνιστικό χώρο είναι πολύ πιο περιορισμένος σε σύγκριση με εκείνον που απαιτείται σε περίπτωση ανατομικής βλάβης. Στην πραγματικότητα μιλάμε για ένα διάστημα μεταξύ 1 και 7 ημερών, εάν οι τραυματισμοί αυτοί εντοπιστούν έγκαιρα και αντιμετωπιστούν κατάλληλα. Συνήθως, από την πρώτη ημέρα πρέπει να παρέχεται ελαφριά αερόβια προπόνηση. Πρέπει να θυμόμαστε ότι όλοι αυτοί οι μικροτραυματισμοί, αν δεν τους δώσουμε τον κατάλληλο χρόνο για να επουλωθούν, μπορεί να δώσουν αφορμή για σοβαρότερες ανατομικές βλάβες.
ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Στην αρχή είναι απολύτως απαραίτητο να αποφύγετε τις εκρηκτικές κινήσεις, ώστε να μην καταπονήσετε περαιτέρω έναν ιστό που βρίσκεται ήδη σε κίνδυνο.
Στη συνέχεια προτιμώνται χειροκίνητες τεχνικές για την κινητοποίηση των αρθρώσεων και των μυών (για παράδειγμα, παθητικές τεχνικές διάτασης και αναζωογονητικό μασάζ) για την ομαλοποίηση του μυϊκού τόνου και την αποκατάσταση της φυσιολογικής ανοχής στις διατάσεις.
Σε περίπτωση που υπάρχει δυσλειτουργία της σπονδυλικής στήλης ή άλλων αρθρώσεων, είναι σημαντικό να συμμετέχουν στο πρόγραμμα αποκατάστασης.
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, συνιστάται ένα πρόγραμμα κλιμακούμενου αερόβιου τρεξίματος για τη διατήρηση ενός συγκεκριμένου επιπέδου αθλητικής κατάστασης κατά τη διάρκεια της σύντομης περιόδου διαφοροποιημένης προπόνησης.
Το μασάζ είναι μια θεραπευτική επιλογή που βοηθά τους μυϊκούς ιστούς να ανακάμψουν πλήρως.
