Η στάση του σώματος και ο προσανατολισμός μπορούν να μιλήσουν δυνατά
|
Αυτό το άρθρο δείχνει πώς η σωστή στάση και τοποθέτηση του σώματος επηρεάζει την επικοινωνία στη σχέση προπονητή-παίκτη. |
Για μια σαφέστερη και πιο αποτελεσματική εξήγηση θα σας δώσω ένα πρακτικό παράδειγμα, όπως κάνω συχνά, που προέρχεται από την προσωπική μου εμπειρία ως παίκτης της υδατοσφαίρισης.
Συνάντηση πριν από τον αγώνα: ο προπονητής στέκεται "στην κεφαλή του τραπεζιού", ενώ εμείς οι αθλητές καθόμαστε γύρω από το τραπέζι. Μέχρι εδώ όλα καλά, θα πείτε... αν δεν υπήρχε το γεγονός ότι δύο αθλητές κάθονταν δίπλα του έτσι ώστε να βλέπουν μόνο τον ώμο του και ένας καθόταν πίσω του εντελώς στην πλάτη του!
Οι αθλητές δίπλα του έκαναν αστείες γκριμάτσες και γκρίνιαζαν και μας αποσπούσαν την προσοχή, αλλά αυτός δεν μπορούσε να τους δει. Αυτός που καθόταν πίσω του είχε ξεχαστεί. Το βέβαιο είναι ότι η λιγότερο ή περισσότερο συνειδητή επιλογή του προπονητή να δεχτεί αυτή τη ρύθμιση κατά τη διάρκεια της συνάντησης μόνο να επιβεβαιώσει την ιδέα της χαμηλής αξίας/ενδιαφέροντος/παρακίνησης του αθλητή που καθόταν πίσω του κατά την άποψή μας και κατά τη δική τους.
Και το κερασάκι στην τούρτα: κατά τη διάρκεια της συνάντησης (οι συναντήσεις ήταν πάντα πολύ μεγάλες, η προσοχή έπεφτε αναπόφευκτα και πολλές έννοιες χάνονταν) ο εν λόγω αθλητής αποκοιμήθηκε!
- Οι παίκτες που βρίσκονται εκτός της οπτικής μου γωνίας αποσπώνται εύκολα,
- Οι μη επαρκώς ώριμοι/κινητοποιημένοι αθλητές μπορούν να αποσπαστούν από ανόητα πράγματα (αστείες γκριμάτσες ή έναν κοιμισμένο σύντροφο) που κάνουν όσοι βρίσκονται εκτός της οπτικής μου επαφής,
- Κάποιος μπορεί να νιώσει ότι αποκλείεται,
- Κάποιος μπορεί να μην έχει κίνητρο,
- Κάποιοι παίκτες δεν ακούνε καν: "Δεν θα παίξω, δεν μου μιλάει, δεν πρόσεξε καν ότι είμαι πίσω του...")
- Απόδοση κάτω από τις προσδοκίες,
- Λάθη που προκύπτουν από την απώλεια προσοχής κατά τη διάρκεια των εξηγήσεων τακτικής,
- Αδυναμία ανάγνωσης των ανατροφοδοτήσεων των παικτών.
Αν κατά τη διάρκεια μιας σύντομης ενημέρωσης ή επεξήγησης αφήσω έναν παίκτη πίσω μου, πώς θα μπορούσε να αισθανθεί; Εμπνέετε εμπιστοσύνη και προσοχή; Επικοινωνείτε ότι τα λόγια σας απευθύνονται και σ' αυτούς; "Ο προπονητής απλώς με αγνοεί, δεν με βάζει (ξανά) στον αγωνιστικό χώρο, δεν παίζω... Είμαι άχρηστος". Πώς μπορούν να ακούσουν τα λόγια σας; Ίσως είναι πιο πιθανό να ακούσουν τις δικές τους αρνητικές σκέψεις...
Και, με τη σειρά μας, πώς μπορούμε να καταλάβουμε αν μας ακούνε, αν δεν τους βλέπουμε καν;!
Προφανώς, μπορεί να υπάρξουν δυναμικές καταστάσεις ή συγκεκριμένες στιγμές που απαιτούν μια γρήγορη παρέμβαση και δεν υπάρχει χρόνος ή απλώς δεν υπάρχει ανάγκη να δημιουργηθεί ο σχεδόν τέλειος κύκλος που περιέγραψα σε προηγούμενο άρθρο, αλλά αυτό θα πρέπει να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας που προκύπτει από την άγνοια ή την αδιαφορία του προπονητή.
Οι καημένοι οι πρώην προπονητές μου τώρα "επιπλήττονται" από εμένα! Εκείνη την εποχή, αν και σεβόμενος πλήρως τους ρόλους και την εξουσία που πρέπει να έχει κάθε προπονητής, απλώς σημείωνα αυτές τις ελάχιστα αποτελεσματικές ή και επιζήμιες συμπεριφορές (τόσο για το άτομο όσο και για το παιχνίδι). Έμεινα έκπληκτος από την έλλειψη προσοχής σε αυτές τις λεπτομέρειες που συνθέτουν την επικοινωνία (μαθαίνουμε ότι είναι πολλές, τόσο λεκτικές όσο και μη λεκτικές) και κάνουν τη διαφορά μεταξύ μιας αποτελεσματικής, εποικοδομητικής επικοινωνίας και μιας δυσλειτουργικής, ενίοτε διασπαστικής.
Πάντως, πιστεύω ότι καλός προπονητής δεν είναι αυτός που δεν κάνει ποτέ λάθος, αλλά αυτός που δεν φοβάται τα λάθη του ή των παικτών του, μπορεί να αμφισβητήσει τον εαυτό του και να βελτιωθεί με ταπεινότητα και ανθρωπιά! Άλλωστε, οι καλύτεροι άνθρωποι είναι έτσι.
