Οδηγούν σε λύση ή δίνουν λύσεις;
Στόχος
|
Σε αυτό το άρθρο, θα συζητήσουμε την καθοδηγούμενη ανακάλυψη ως έναν τρόπο επιλογής για να οδηγήσουμε τους παίκτες μας να κατανοήσουν, να διορθώσουν το λάθος και να βρουν αποτελεσματικές λύσεις. |
Μιλώντας για τη διόρθωση λαθών, είδαμε στο προηγούμενο άρθρο ότι υπάρχουν αρκετές μεταβλητές που πρέπει να λάβουμε υπόψη όταν πρέπει να επιλέξουμε την πιο χρήσιμη στιγμή για να πούμε στους παίκτες μας ότι έκαναν ένα λάθος.
Είδαμε ότι δεν υπάρχουν μαγικές φόρμουλες: η ευαισθησία, η πλαισίωση και η γνώση ορισμένων "κανόνων" μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε τα όρια εντός των οποίων πρέπει να κινηθούμε και να καταλάβουμε ποιος είναι ο σωστός χρόνος και ο σωστός τρόπος για να παρέμβουμε (ή να μην παρέμβουμε καθόλου!!).
Μιλώντας για αποτελεσματικούς τρόπους, η καθοδηγούμενη ανακάλυψη σίγουρα διευκολύνει (και δεν σημαίνει ότι επιταχύνει) τη διαδικασία μάθησης.
Καθοδηγούμενη ανακάλυψη σημαίνει ότι υιοθετούμε μια επικοινωνία με ανοιχτές ερωτήσεις και σκέφτονται δυνατά μαζί με τους παίκτες μας, ώστε να καταλήξουν στη λύση "μόνοι τους".
Καθοδηγούμενη ανακάλυψη σημαίνει ότι υιοθετούμε μια επικοινωνία με ανοιχτές ερωτήσεις και σκέφτονται δυνατά μαζί με τους παίκτες μας, ώστε να καταλήξουν στη λύση "μόνοι τους".
Σημαίνει να μην δίνουμε έτοιμες και προκαθορισμένες λύσεις, γιατί αυτό θα ωφελούσε μόνο εμάς (τον εγωισμό μας και τον χρόνο μας). Σημαίνει ότι δεν λέω στον αθλητή μου τι πρέπει να κάνει με κανονιστικό και καθοδηγητικό τρόπο, αλλά, μέσα από ερωτήσεις, πρόβες, ανοιχτές προτάσεις, ανατροφοδότηση κ.λπ. τον οδηγώ να καταλάβει τι είναι πιο σωστό να κάνει. Η υιοθέτηση αυτού του τρόπου απαιτεί σίγουρα υπομονή, χρόνο, εμπιστοσύνη, αφοσίωση, προγραμματισμό. Το αποτέλεσμα όμως είναι σίγουρα ανεκτίμητο και οδηγεί στην ανάπτυξη των παιδιών.
Όταν μιλάω για ανάπτυξη, αναφέρομαι στην τεχνική και τακτική πλευρά, αλλά και στην ψυχολογική και πνευματική πλευρά των νεαρών παικτών.
Τα παιδιά όχι μόνο βρίσκουν το δρόμο τους, αλλά αποκτούν αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση. Μαθαίνουν μια μεθοδολογία εργασίας στην οποία το να κάνεις απλώς και να υπακούς τυφλά οδηγεί σε λίγα πράγματα.
Τα παιδιά όχι μόνο βρίσκουν το δρόμο τους, αλλά αποκτούν αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση. Μαθαίνουν μια μεθοδολογία εργασίας στην οποία το να κάνεις απλώς και να υπακούς τυφλά οδηγεί σε λίγα πράγματα.
Μαθαίνουν ότι για να αναπτυχθούν, να βελτιωθούν, να μάθουν και ίσως μια μέρα να υπηρετήσουν στις υψηλότερες κατηγορίες, είναι σημαντικό να σκέφτονται, να ρωτούν γιατί συμβαίνουν τα πράγματα, να ρωτούν και να αντιπαρατίθενται. Μόνο με αυτόν τον τρόπο γίνεται κανείς πραγματικά ΜΕΓΑΛΟΣ.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη να παίζουν, και στο παιχνίδι βρίσκουν το βέλτιστο πλαίσιο μάθησης αν γύρω τους τα πρόσωπα αναφοράς τους παρέχουν ενδείξεις, ερεθίσματα και ευρεία όρια μέσα στα οποία μπορούν να κινηθούν και να πειραματιστούν.
Η καθοδηγούμενη ανακάλυψη, επομένως, ως μια πορεία, βήμα προς βήμα, που διατηρείται χωρίς υποκαταστάσεις, στην οποία άλλοτε γρήγορα, συχνά αργά μαθαίνουν το παιχνίδι του ποδοσφαίρου, το οποίο στη συνέχεια, ευτυχώς, εκδηλώνεται στο παιχνίδι της ζωής.
